Good luck
@Olsunn
Ordan bakıp beni yargılama; çünkü sen görünüşümü görüyorsun, ruhumu değil.
Müzisyen
Felsefe
İstanbul
314 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Hiçbir zaman gözlerinde şöyle bir düşünce okunmazdı: "Şimdi dudaklarımı biraz kıvırıp düşünceli duracağım, bana böyle yakışıyor.
Evet, hayat konusunda şairim, çünkü hayat bir şiirdir. Onu insanlar berbat ediyor.
Okur Takip Önerileri
Çevresindekiler: İhtiras her şeyi affettirir; siz ise, bu bencilliğinizle hep kendinizi düşünüyorsunuz; bakalım kendinizi hangi güzele saklıyorsunuz, derlerdi.
Hiç böyle bir acı tattığı olmamıştır. Ama yine de sevinç içinde; gözleri yaşla dolu, kahkaha ile güler.
Vay
Oblomovlar zamanı hiç günlerle aylarla ölçmez, bayramlara, mevsimlere, aile ve ev olaylarına başvururlardı.
Belki de bir bebek; daha konuşmayı ve yürümeyi bilmezden önce, büyüklere boş gibi görünen sabit gözlerle çevresine alık alık bakarken, olup bitenlerin anlamını seziyor, bunlar arasında anlamadığı ve anlatamadığı birçok ilişki görüyor.
Çıldırdın mı sen? Bu saatte hiç gezmeye gidilir mi? Bu ıslak havada. Ayakların üşür. Hem nasıl gideriz? Ormanda cinler cirit oynuyor şimdi; küçük çocukları alıp götürürler
. — Nereye götürürler? Nasıl şey bu cinler? Nerede otururlar?
Babalarımız, dedelerimiz bizden budala değillerdi ya! Pekâlâ yaşadılar; biz de yaşarız.
Oblomov böyle eve kapanıp ne yapıyordu? Okuyor mu, çalışıyor mu, yazı mı yazıyordu?
Fakat günler geçti, yıllar geçti; yüzündeki tüyler sertleşti; gözlerinin parlaklığı gitti; vücudu irileşti; saçları dökülmeye başladı. Yaş otuza varmış, hâlâ on yıl önce düşündüğü mesleğin eşiğinde duruyordu; hiçbir yönde tek adım atmamıştı.
Ne tuhaf adamsın? Kendi kendine hiçbir iş yapamaz mısın sen? Hep ben, hep ben. Neye yararsın bilmem? İnsan değilsin sen: Pelte gibi bir şeysin.