Sabitlenmiş gönderi
Beni sadece fotoğraflardan tanıyorsun. Sadece nasıl göründüğümü ve objektife nasıl baktığımı biliyorsun. Ama neler düşündüğümü ve neler hissettiğimi bilmene olanak yok. Beni anımsaman olanaksız. Resimli romanlara benzediğine emin olduğum rüyaların bile beni anımsamana yetmez. Çünkü kimsenin anımsamadığı ve dönmediği bir yerdeyim. Bu yüzden kendini yorma. Nasıl olsa bu satırları okudukça kimin yazdığını unutacaksın. Sen mi, ben mi? Ne fark eder? Hiçbir şeyin fark etmediğini öğreneceksin. Sadece daktilo harfleri. Hepsi o kadar. Ne el yazısı ne imza ne de bir kimlik. Suç işlemek için hiçbirine gerek yok. Yok olacak bir varlığın varlığı yeterli. Gerisi ağaç, apartman, sokak.
Doğan kitap
. "...Hayat ne? Bugüne kadar ne gördüm? Gördüklerimden, sahip olduklarımdan neyi koruyabildim? Kim, neye sahip, neyi koruyabiliyor? Zaman herşeyi obur gibi yiyor yok ediyor! Bugünün sağlığı bile yarının ölümünü getiriyor! Ha bugün, ha yarın. Önemli olan zaman mı? Zaman ne? Evet, zaman ne?... Zaman bir an. Bütün canlılar, insanlar, her şey bir âna mahkûm. Bu an, her an değişiyor; her şey bir ırmak gibi akıyor, yani kaynağına koşuyor. Gülmek, ağlamak, birinin boğazını sıkmak, batan gemideki insanların şuursuzluğundan farklı hareketler değil! Bir gün sonra batmak için bu çırpınış neye? Önemli olan zaman mı? Zaman bizim tanımlama- mız değil mi? Çocuklar gibi kuralını koyup, oynuyoruz; ve arkasından ağlaşıyoruz!... İşte önümde gencecik bir hayat var. Bu akışta yaşıtlarım geçeceğe benziyor. Üzülmesi mi, sevinmesi mi lâzım? Buna kendisi karar veremez. Belki de tatlı bir rüyadan kopmamak için çırpınan her insan gibi direniyor. Onu uğurlayanlar da uğurladıkları meçhulden ürküyorlar! Ama bu dünya da hepimizin meçhulüydü; geldik, gitmek istemiyoruz!..."
Sayfa 45 - E kitap
İşte o yokluk, en büyük varlıktır.
"...Nasıl ki görebildiğim, duyabildiğim herşey yokluktan gelmişse, gene yok olacak. İşte o yokluk, en büyük varlıktır. Diğer nesneler, kavramlar, olaylar o varlığın ışık ve gölgeleridir. O varlığı içinde bulduktan sonra ışık ve gölgelerin şekli, çeşidi önemli midir? Her şey gönlünce olmak zorundadır. Herşeye mührünü basan, yok eden zaman güçsüzdür. Güneşin doğup batması sadece bir cilve.
Aslında bunların dışında, ebediyetin nabzında yaşıyoruz. Bu nabız ne atar, ne durur! Ancak sezilir; fakat idrakle yaşanmaz; çünkü idrak fânidir; bu acizliğinden dolayı ebedîliği içinde barındıramaz..."
Sayfa 43 - E kitap
Reader Follow Recommendations
"...Bir iktidar humması! Zulüm her yerde saltanatını kurmuştur; ama hiçbir yerde uzun ömürlü olmamıştır!..."
Sayfa 43 - E kitap
ŞEHİTLER ÖLMEZ
O ölmemişti; çünkü inançlarına göre "Şehitler ölmez" di. Zaten pekçoğu alev alev yanan namluların arasında ruhunun göğe çıktığını görmemiş miydi?
Sayfa 37 - E kitap
Ölüm ürpertisi yığınların üzerinde gezer olmuştu.
Hüzün, mizaçlarının temel unsuru haline gelmişti. Duyulan olaylardan başka kendi içlerinden nice insanlar ya boğazlanmış, ya da dönmemek üzere götürülmüştü! Kendine ait özelliği ile içleri kımıldatan şu günlerde kader kimbilir hangi sevgilinin boynuna ölüm ilmiğini atmaya hazırlanıyordu!..
Sayfa 35 - E kitap
Yârabbi, bu yaşa geldim; hiç bir gün görmedim. Korkularla büyüdüm. Korkularla ihtiyarladım. Bağımızda, bahçemizde rahatça bir dilim ekmek yiyemedim. Gözünü bu dünyaya açan her çocuğumuz bu çileyi yaşamaya mahkûm! Mahkûm doğuyoruz yâ ilâhî!...
Sayfa 24 - E kitap
Erkek evlâdı kızdan farklıdır. Dağda, bayırda kurtlara yem olabilir. Kahpece öldürmeler çoğunlukla onlar içindir. Ata iyi binmeli, iyi silah kullanmalı; başına her hal gelebilir çünkü. Bu yaşlarda bunları öğrenmelisin. Bunları şimdi öğrenmezsen, ilerde öğrenmen çok güç olur. Yarın bunlara muhtaç olursun; kullanamazsan adın korkağa çıkar. Erkeğin korkağı kadar sevimsiz yaratık yoktur!..
Sayfa 17 - E kitap
Keder yüklü bulutlar gökyüzüne kurşun gibi demir atmışlardı; zaman zaman ağarıyor, zaman zaman kararıyorlardı; fakat bir türlü silinip gitmiyorlardı.
Sayfa 14 - E kitap
Ruslar kendi milletine yâr olmayanın, bir başka millete yâr olmayacağını gayet iyi bilirler.
Sayfa 13 - E kitap
İhanette kumara benzer bir tat vardır; birincisini işleyen, ikincisinden kendini kurtaramaz.
Sayfa 13 - E kitap
Sesini özledim.
Sesinde, insanı yüreğinden yakalayan, ona derinliğini duyuran bir hüzün vardı.
Sayfa 11 - E kitap
Kimin ne olduğu belli değil. Bugün dost bildiğin, yarın düşman olur.
E kitap