Ve güz geldi ömür hanım; Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul, insanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliginde yağmur ha yağdı ha yağacak incecik bir cisenti yokluyor insan yüreğini, hüznün bütün koşulları hazır.
Ben ikide bir böyle oluyorum bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum bazen de hiç birinin yüzünü görmek istemiyorum bu nefret falan değil insanlardan nefret etmeye bile düşünmedim sadece bir yalnızlık ihtiyacı öyle günlerim oluyor ki etrafında küçük bir hareket en hafif bir ses bile istemiyorum taşıp dökülecek kadar kendi kendimi doyurduğum hissediyorum kafamda hiçbir şeyle değişmesi mümkün olmayan muazzam hayaller bana her şeylerden daha kuvvetli görünen fikirler birbirini kovalıyor fakat sonra birdenbire etrafında bana yakın birini arıyorum bütün bu beynimde geçen şeyleri teker teker uzun uzun anlatacak birini o zaman ne kadar hazin bir hal aldığını da tasavvur edemezsiniz