Tayfun Arı
@Otodidakt1i
İyinin ve Kötünün Ötesinde.
İstanbul
23 Haziran
331 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
175 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
·
3 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Kitab-ı Mukaddes'in özgünlüğü konusunda körü körüne böbürlenenler, bunun için hiçbir inceleme yapmaya gerek duymamış ve hiçbir otoriteye dayanmadan saflıkla bunları birbirine anlatanların hikayelerini gerçekmiş gibi kabul etmişlerdir; tarihi ve kronolojik kanıtlara dayanarak Kitab-ı Mukaddes'in ilk kitabının Homeros'un kitabı kadar eski olmadığını, en az üç yüz yıl sonra yazıldığını, bunun Aisophos'un fabllarının yazıldığı tarihle aynı olduğunu söyleyebiliriz.
Gözlerimizi inatla kapatmaz ve yüreğimizi taş gibi katılaştırmazsak, zihinlere uzun zamandır kazınmış bağnazlıklara rağmen, rahiplerin ve Yahudi liderlerinin kendi aşağılık karakterlerini örtmek için yarattıkları iltifat yüklü Tanrı'nın seçilmiş kulları benzetmesinin bir YALAN olduğunu görmemek mümkün değildir. Hristiyan rahipleri de bazen yoz, sıklıkla da gaddar olan bu inancı vaaz ediyorlar.
Antik kitapların büyük bir bölümü dahilerin eseridir; bunlar arasında Homeros'a, Platon'a, Aristoteles'e, Demosthenes'e ve Cicero'ya atfedilenler önemli yer tutar. Burada, söz konusu kitapların değerinin, onlara yazarlarından dolayı verilen önemden kaynaklanmadığını bir kez daha vurgulamalıyım. Dahilerin eserleri olan bu kitaplar, yazarları bilinmeseydi de günümüzde aynı etkiye sahip olacaklardı. Homeros'a atfedilen Troya hikayesinin doğruluğuna kimse inanmamaktadır; burada hayranlık duyulan şairdir ve hikaye efsanevi de olsa şairin değeri aynı kalacaktır. Kitab-ı Mukaddes yazarlarının (örneğin Musa) ileri sürdüğü hikayelere Homeros'un hikayesine inanmadığımız gibi inanmayacak olursak, elimizde Musa'nın sahtekar olduğu dışında bir şey kalmaz.
Bu baskı dolu uzun cehalet zincirinin ilk halkasının koparılması Luther tarafından yapılan Reform sayesinde olmuştur. Her ne kadar Luther tarafından böyle bir niyetin belirtilmiş olduğu açık değilse de bu tarihten itibaren ya da kendilerine Reformcu denen kişilerin ortaya çıkmasından bu yana, bilimler canlanmaya ve bunun doğal yandaşı Özgür düşünce ortaya çıkmaya başladı. Reformun yarattığı tek kamu yararı buydu; dini yarar ön planda tutulsaydı bu gerçekleşmeyebilirdi. Mitolojik anlayış aynen devam etti; ulusal Papa'ların sayısı Hıristiyanlık Papa'sının düşmesinin ardından hızla arttı.
Dünyanın bir küre gibi yuvarlak olduğunu ileri süren düşünceye inanmadaki ahlaki fazilet kadar onun bir tepsi gibi dümdüz olduğunu düşünmek de ahlaken sakat değildir; Yaratıcının milyonlarca dünya yarattığına ve sonsuz uzay boşluğunu bunlarla doldurduğuna inanmanın ahlaki fazileti kadar tek bir dünya yarattığına inanmakta da herhangi bir ahlaki zafiyet yoktur. Ancak doğru olmayan bir yaratılış hikayesine dayanarak gelişen ve kendisini bu inancın bir parçası haline getiren bir din sistemi söz konusuysa konu farklı bir alana kaymaktadır. Ahlaken kötü olmayan hatalar artık kendilerinin de yer aldığı kötülükler içinde sahtelik kazanır.
TANRI KELAMI GÖZLEMLEDİGİMİZ EVRENDİR: Bu anlamıyla hiçbir insan icadının ne karşı çıkabileceği, ne de değiştirebileceği bir kelamdır ve Tanrı insana evrensel bir dille seslenmektedir.
İsa, Hıristiyan mitoloji üreticilerinin söylediği gibi bir kişi idiyse, yani dünyaya acı çekmek için geldiyse, bu kelime bazen onun ölmesi olarak da kullanılmaktadır, asıl acı çekmek yaşamak olacaktır. Onun varlığı cennetten bu dünyaya sürgün edilmesi ya da gönderilmesi olarak kabul edilmektedir, geldiği yere dönmek ancak ölüm yoluyla olabilirdi. Bu tuhaf sistemde her şey saklamaya çalıştığının tersidir. Bu sistem gerçeğin tersini temsil etmektedir, ben de onun saçmalıklarını ve tutarsızlıklarını incelemekten yoruldum, daha iyi bir şeyler yapmak için incelemelerimi sonuçlandırmakta acele ediyorum.