Ö.
Ö.
@Oykukutlu
Ahmet Altan...
Dün gece göz göze geldiğim bu kitabın şimdi elimde bitmiş olması içimde bir yerlerde hüzün hissettirdi. Bence Ahmet Altan'nın rast gele yazdığı bir roman değil, üzerine epey düşünülmüş bir psikanaliz de diyebiliriz. Aydan, yıllardır sıradan giden bir ilişkiyi sürdürmeye çalışması ve bu konuda kendine göre başarılı olması... Ama iş orada bitmiyor çünkü içinde ki o yanlızlığı bastırdığı o duygu karşısına çıkan bir adamla birlikte toz bulutu olup havaya savruluyor ve bir vazo gibi kırılıp etrafa saçılıyor...
Fazlaca spoi vermeden bitirmeden önce şunu diyebilirim ki, aldatmak tamamen bir hastalıktır!
Yapıt aslında fersefi bir düşünce üzerine kurulu bir düzen lakin baş kahramanın kendi içinde yaşadığı kayıtsızlığı ve edilgenliğinden ibretti. Ya da yabancı mı demeliyim? Kahramanımızın esas benliği belki de tamamen kendine zıt bir kişiliği olmasından geliyordur diye düşünüyorum. Meursault İstediği ve yaptığı tüm olayların gerçekçiliği önüne döküldüğünde aslında birbiri ile çatışıyor ve adlandıramadığı bir olay döngüsüne dökülüyor. Tüm trajedi Meursault' ölen annesiyle başlıyor aslında yaşadığı tüm hissizliği ortaya koyduğunda önüme ilk çıkan onun boş bir bilince sahip olduğunu hissetmem oldu. Başına gelen tüm olay döngüsü bile içinde ki cümleleri kelimelere dökememiş ve onu içinde yaşadığı farklı bir hayal dünyasından alamamıştır.
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı ve oldukça akıcı ve güçlü bulduğumu söylemek isterim. Albert Camus hayranı olmamak elde değil. Okumanızı şiddetle tavsiye ederim!
Ne demeliyim sana Piraye!
İnsanı yakıp kavuran halin var. İnsan bazı şeyleri yaşadığı vakit anlar sen gücünden ödün vermeden bu hikayeyi bitirdin! Ne acılar yaşadın içinde sonra o acıları kabul edip onlara tebessüm etmeyi bildin. En güzel güç bu değil miydi?
Bu hikayede en acı veren en güçlü şey ise Haşim senin tanıdığın gibi birisi değildi. Hayatımızda hep böyle olmaz mıydı? Tanıdığımız sanıp anlam yüklediğimiz kişiler aslında bizim içimizde içselleştirdiğimiz kişiyle alakası yoktur. Hayat bir kitaptır Piraye hepimiz o kitabın içinde baş yapıt olarak kalırız. En acısı da odur ki kitabın başı sonundan bellidir. Ve biz umut der inanmayı yeğleriz.
Seni tanımak güzeldi Piraye hoşçakal.
Açıkçası Canan Tan kitaplarını oldum olası beğenerek okuyan biri olarak olay döngüsü ve birbiri ile bağdaşması beni kitabın içine almayı başardı.
Tavsiye ediyorum.
