Kendimle kendim arasında gidip gelen yeni bir yol açtım. Günler ne için uzadığını ne için kıvrıldığını bilmediğim bir sarmaşık gibi dolanıp durdu boynuma. Dünya, bensiz de dünyaydı darılmadım.
Halkınızı kötü egitime tabi tutarsanız yaşken önem vermediğiniz fidanlar büyüdükçe çürür.
Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı ?
