sümeyye güney
@Papatya_yaprak
Instagram/gulunce_
Sosyal hizmetler
İstanbul Üniversitesi
İstanbul
fatih, 10 February 2000
8 reader point
Joined on December 2020
Adına sevgi denilen duygularının canlı, insanın yüreğini titreten gökkuşağı benim yüreğime solmuştu,her şeye karşı duyduğum kin kömür gazı ateşi gibi koyu mavi titrek bir ışık veriyordu ve kalbimde de yoğun bir hoşnutsuzluk duygusu, bu gri, cansız saçmalıkta bir başıma olduğum hissi için yanıyordu.
Gecenin gelmesiyle birlikte insanın göğsüne bir annenin tatlı şefkati gibi etkili ve canlandırıcı bir şeyler dolar, sesizlik sıcak, yumuşak elleriyle usulca kalbinizi okşar ve unutulması gereken her şey, günün ince ama yıpratıcı tozu hafızasından tamamen silinirdi.
Yaşadığım hayat hiç hoşuma gitmiyordu; umutsuzluk benzeri bir duygu içindeyim,ama nedense sürekli bunu gizlemeye çalışıyor, olay çıkartıyor, yaramazlık ediyordum.
Reader Follow Recommendations
Çocukluğumda bir kovan gibi görürdüm kendimi: Basit, sıradan insanlar, hayat üzerine bilgilerinin, düşüncelerinin balını arılar gibi kovanıma taşır, sunabildikleri ne varsa ruhumu zenginleştirmek üzere getirip cömertçe sunardı.Bal her zaman temiz olmazdı, hatta çoğu kez acı olurdu.Ama her bilgi, yine de baldı!
Bir bakarsın, eh, adama benzer gibi...ama yakından bakınca görürsün ki, yalnızca bir kabuk! İçi yok! İçi yenilip, bitmiştir! Okutmak gerek bizim milleti , zihnini bilemek gerek; ama ortada iyi bir bileği yok ki...
İnsan sevgisi pazarda satılmaz ki, gidip alasın.
Hüzün ve sevinç, insanların içinde yan yana, neredeyse birbirinden ayrılmayacak gibidir; fark edilmesi zor, akıl almaz bir hızla birbirlerinin yerini alırlar.
Dantel gibi işledi; bana en yakın, kendisini en iyi anladığım, benim için en değerli insan o oldu, onun dünyaya duyduğu karşılıksız sevgi, zorluklarla dolu hayata karşı içimi güçle doldurarak beni zenginleştirdi.
Değer verilen kitapların yüreği olur ve yürek sahibi kitaplar, kendi sahipleri tehlikeliye girdiğinde mutlaka yardımına koşarlar.
Sen, benim için, yerine başkasını koyamayacağım bir dostsun.
Kitapların yüreği vardır.
Bu labirentte gerçeğin gücü oldukça baskındır. Fakat her şey de gerçek değildir. Mutlaka bir yerlerde yalan vardır.
Şuan ki dünyada normal olması gereken birçok şey tepetaklak olmuş halde. Ustalıkla yalan söyleniyor, güçsüzler ezilip geçiliyor, zaten sıkıntıda olanla uğraşmak için insanlar birbiriyleriyle yarış ediyor. Tüm bunlara dur diyen hiç kimse yok.
Kitaplar senin yerine yaşayacak değil. Kendi ayaklarıyla yürümeyi unutan kitap kurdu, eski bilgilere şişmiş bir ansiklopedi, birileri gelip açmadıkça hiçbir işe yaramayacak bir antika olabilir ancak.
Felsefe, düşünce, beğeni sıfır. Dışarıdan ne kadar muhteşem görünsen de kapağında taklit olduğunu hemen anlaşılan şeyleri toplamışlar yalnızca. Sefaletin uç noktasından başka bir şey değil.