Sonra durdum dışarıya baktım. Yağmur yağıyordu bardaktan boşalırcasına, toprak kokusu vurdu genzime. Evet doğada en sevdiğim kokulardan biri lakin yağmur toprakta bir papatya bile bırakmamıştı. İçim tuhaf oldu. Papatyalar ölürken kokusu bize kaldı. Tıpkı hayatınızdan giren çıkan insanlar gibi kendileri yok olurken anıları bize kalıyor.
Çok kötü insan güzel anılara mı sevinsin yoksa yağmurumuzun akıntısına kapılan insanlara mı üzüsün.
İçim tuhaf oldu..