Şahsına münhasır
@Pasagonlum
kendi efkârımca okur yazarım.
01.02.24
Türk Dili Ve Edebiyatı
80 okur puanı
Kasım 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Her geçen gün biraz daha güçleniyor ve hayata daha da sıkı tutunuyorum. Yolculuğumun zorluğunu kabul ediyorum, ama pes etmek yok. Her bir adım, daha da güçlü ve daha da kararlı olmama yardımcı oluyor. Yarı yolda bırakılmış hissetsem de, içimdeki ışık hala yanıyor ve ilerlemeye devam ediyorum. Karanlık günler bile, şafak sökmek üzere. 🌟 #GüçlüKal #YarıYoldaDeğilYolaDevam"
Yaşam, saati yıllara yayılan uzun bir ders gibi. her ânın öğrenmekle geçiyor. yaptığın her yanlış, işlediğin her günah, düştüğün her kuyu kendini bulma yolunda attığın adımlara benziyor. sen kusurdan ve noksandan münezzeh değilsin. hata yapmak da senin, nedamet getirmek de...
hepimiz birbirimizin gözünün içine bakıyoruz. umutlu bir şeyler desin de, şu kalpcağızıma baharlar getirsin diye. buna o kadar ihtiyacımız var ki, samimi bulduğumuz birisine eteğimizdeki tüm taşları dökme isteğimiz ve bir parça teselli bulma çabamız hep bundan.
Okur Takip Önerileri
Basîret ehli kimseler, düşmanlarından ziyâde, dostlarına karşı temkinli davranırlar.
Daha kısa yaşayacağınızı bilseydiniz hayatınızda neyi değiştirmek isterdiniz?
'KÜÇÜK ŞEYLERİ DERT ETMİYORUM'
Gerçekten önemli olan sevgidir, insanlara değer vermek, onların yanında olmaktır.
Artık sahip olduklarımla yüzleşiyorum ve her günü olduğu gibi kabul ediyorum.
'ZAMANIN MİKTARI DEĞİL, KALİTESİ ÖNEMLİ'
“Zamanım kısıtlı, bu yüzden ailem ve arkadaşlarımla bir şeyler yapmayı ve etrafımda olumlu bir etki yaratmayı tercih ediyorum.
Kendimle ilgili pek çok şeyi değiştirdim.
Kendim için bir şeyler yapmadığıma biraz daha pişman oldum.
"Amel defterimin ne kadar da boş olduğunu farkettim''
eskisi gibi olmayacağız, eski gücümüzü bulamayacağız diye, parçalarımızı dağıldığımız yerde mi bırakacağız? dağılmak insanın, toparlamak Allah'ın... bize toparlanmayı bahşet Allah'ım.
birini tam affedecekken, tam kalbiniz yumuşayacakken aklınıza hemen, onun, sizin dünyanızda yıktıklarını ve sizin bir daha asla o yıkılan parçalarınızı aynıyla yerine koyamadığınızı getirirseniz o zaman bu olmadık işten vazgeçmiş olursunuz.
hüsrana uğruyorsun. mesul tutacak birini arıyorsun ama bal gibi de biliyorsun tek mesul tutacağın kişinin,bir türlü uslanmayan o kalbin olduğunu. çünkü sen o kuyuya bir kere düşmüştün,bir kere o yağmurda ıslanmıştın. biliyordun olacakları ama işte umut ediyordun,kondurmuyordun...
vardır hepimizin, şu cümleyi suratına haykırmak istediği birileri.
dilerim, bu her metrekaresinde bin müşkül bulunan günlerin ardından bütün hayatımızı çepeçevre kuşatan o yemyeşil bahçemize kavuşuruz. "onca ıstıraba, hüzüne ve gözyaşlarına" değdi cümlesini kurabilmeyi bütün kalbimle arzuluyorum.
Herkesin hem güvendiği hem üzdüğü hem en yakın dost görüp hem de ilk fırsatta yalnız bıraktığı o insanı bir yerden sonra kimse yıpratamaz, kendi kalbine iyi gelmeyi öğrenmiştir o.
artık yavaşlık ve sakinlik peşindeyim. hayatta ve insan da sakinlik. bir yere yetişme telaşım olmadan alelusul yaşamak. hiçbir şeyden fazla değil. her şeyden yetecek kadar. tok bir gönül, mutmain bir kalp ve sütliman bir hayat. işte budur benim yaşamdan anladığım.
Şeb-i yeldâyı müneccimle muvakkit ne bilir
Mübtelâ-yı gama sor kim geceler kaç saat
(En uzun geceyi gökyüzüyle, yıldızlarla uğraşan ne bilsin. Sen aşk derdine müptela olmuş kavuşamayan aşığa sor ki, geceler kim bilir kaç saat...)
birisiyle iyi- kötü bir mesafe kat edip de sonra onun yanlışlarla dolu bir insan olduğunu gördüğünde aklına gelen tek şey, "uzaklaşmak" oluyor. çünkü kimse için heba edilecek vaktin yok. yeteri kadar yanıldın. yeteri kadar elendin. bundan sonra aradığın tek şey, bir parça huzur.