"Taşların hareket ettiği ve ağaçların konuştuğu vakidir."
Yaşamın önemli oluşumlarından biri olan bitkilerin dilini bir doğasever olarak şu ana kadar öğrenememiş olmayı kendimde eksiklik olarak görüyordum. Tanımlarını ve cümlelerini, biyolojiyle hiç ilgisi olmayan bir insanın rahatlıkla anlayabileceği şekilde bilimsellikle doldurarak sunan Daniel Chamovitz bu eseriyle güzel bir iş çıkararak benim bu
Cennet ile Cehennemin Evliliği, imgelemi ön planda tutan bir şairin gözünden farklı bir dünyaya aralanan kapı, bayatlamış ve kalıplaşmış inançlara bir başkaldırı. Birçok şairin aksine şeytanı Tanrı'dan ayırmayan, insan bedenini ve ruhunu da Tanrıyla bütünleştiren, kutsal buyruklara eleştirel bir bakış açısı sunan İngiliz ressam ve şair Blake, panteist duygularını şiir ve çizimlerine yediriyor, kişileştirilmiş Tanrı kavramına karşı çıkarak bütünselliği sembollerle vurguluyor bu eserinde. Özdeyişlerindeyse mizahi bir dil kullanıyor.
Aynı zamanda radikal görüşleriyle de bilinen İngiliz Romantik Okulu’nun hazırlayıcılarından olan Blake, sembolizmi kullanarak toplum eleştirisiyle beraber Avrupa'daki devrimi kucaklamadan geçmiyor. Gelenekselcilik ve kısıtlayıcılığın karşısında durarak hayalgücüyle bir evren yaratıyor kendine. Bu evrende düşünce kalıplarına yer yok. Bunu da en açık şekilde şöyle ifade ediyor:
"Zincirler, enerjiye direnme gücüne sahip olan zayıf ve ehlileşmiş zihinlerin kurnazlığıdır."
Meleğin şeytandan, insanın Tanrı'dan, Tanrı'nın doğadan ayırılmadığı şiirsel bir evrende eşitlik sağlayan şair, yarattığı mitolojide karşıtlığın gerçek dostluğunu vurgulayarak ilan etti kutsal birliği.
Ve böylece sonsuza dek birlikte ve mutlu yaşadı, aklı temsil eden melek ve hayalgücünü temsil eden şeytan.
Devrimi var, prangaları yok etti sanatçı.
Hakikatin şairlerden geldiğine beni bir kez daha inandırdı.
*Blake'in çizimleriyle beraber sunularak resim ve şiirin iç içe geçtiği bu kitabın ruhuna yakışan, okurken şiddetle tavsiye ettiğim bir duyumsal doyum için: youtu.be/_ioc6sdgugo
Çador, İran'da kadınlar tarafından giyilen çarşaf. Farsça, çadar ya da çadur. Çadırı anımsatan bu kumaşların kafesli şekli ise burka. Her birinin birleştiği anlam ise yokluk. Kapkaranlık bir yokluk.
Yıllar önce ülkesini terk eden Akhbar'ın, memleket ve aile özlemiyle geri dönmesiyle başlıyor sürgün içinde sürgün hikayesi. Yeni yaşam umudunun eski
Namıdiğer İncelikli Hayta.
Yıllardan 2011, Youtube’da dolaşırken denk gelmiştim kendisine. Tarzının farklılığı ve sempatik hareketleriyle uyumlu olan “Şaşkın” şarkısı ile tanışmıştım önce sonra tüm videolarını izlerken bulmuştum kendimi. Garipsediğim müzik tarzı sonradan alışkanlık haline dönüştü ve ardından takip etmeye başladım bu çılgın
İlhami Algör'ün kitapları tatlı ekşi mayhoş bir tat bırakıyor üzerimde. Elinde tuttuğu zıt kavramları bir arada başarıyla kullanıyor oluşundan olsa gerek, ilk sayfalarından itibaren kurduğu cümlelerle insanı yakasından tutup kitabın içine atmayı başarıyor.
Onun kitabının içinde olduğunu anlamak hiçte zor değil. Kendini bariz bir şekilde belli
