Tuğba kenar
@Pd96
Psikolojik danışman
6 reader point
Joined on August 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Öz utanca sahip insanlar risk almada zorluk çeker, sömürücü ve destek olmayan partnerler seçerler ve yalnız olmaya katlanamazlar.
Yaşamın ilk yılında ebeveyn çocuk etkileşimleri genellikle olumlu, şefkatli ve eğlencelidir. Bebekler çocuklara dönüşmeye başladığındaysa, artan hareket yetenekleri, dürtüsellikleri ve keşif istekleri başlarını belaya sokmalarına sebep olur. İlk yılın koşulsuz şefkat ve sevgisi yerini yüksek sesli “Hayır, dur, yapma”lara bırakır ve çocuğun isminin
Ebeveyn ve çocuğun karakterleri ve tabiatları arasındaki farklılıklar ve bunun sonucu olarak gelen uyumsuzluk da öz utancın gelişimine katkıda bulunur. Kendi ailelerinde, çocukken terk edilmiş, ihmal edilmiş ve sömürülmüş ebeveynler; suçlu hissettirmeyi, eleştirmeyi ve iğneleyici olmayı kendi çoçuklarına anne-babalık yapmanın temel araçları olarak kullanabilirler. Bu durum katı ve otoriter ebeveynlerde, dindar kültürlerde, askeriye ile ilişkili ailelerde ya da ebeveynlerin birinde veya her ikisinde bir akıl hastalığının ya da çözümlenmemiş bir travmanın görüldüğü durumlarda oldukça yaygındır.
Reader Follow Recommendations
Öz utanç, kendini içgüdüsel bir şekilde yargılamak anlamına gelir ve değersizlik, bir sırrın ortaya çıkacağı korkusu ve mükemmellik için çaresiz bir uğraş ile sonuçlanır. Temelde öz utanç; bir takımın değerli bir üyesi olabilme yönündeki ilkel güdülerimize bağlı olup derin bir birleşme ve ait olma hissinin içselleştirilemediği durumlarda ortaya çıkar. Bunun sonucunda, öz utanca sahip insanlar kendilerini hasarlı, sevilmeye değer olmayan ve terk edilmiş durumda hissederler. Böylelikle öz utanç, güvensiz bağlanma ve sosyal statü şemalarının sürekli hale gelmesinin merkezindeki bir öge halini alır.
Ebeveynlerin sözsüz iletişimleri ve bebeğin temel ihtiyaçlarınına nasıl cevap verdikleri bebeğin beynini ve dünyayı nasıl algıladığını şekillendirir.