Su akar, zaman geçer, her yara bir gün kabuk bağlar. Kuşlar göçer, mevsimler geçer, her yara elbet iz bırakır. Herkes gider, acılar kalır, her yara sahibini gözünden tanır. İnsanlar için gözünü feda etsen, zaten kördü derler. İnsanlar için aklını kaybetsen, zaten deliydi derler.
Alemde sevgiden büyük bir umut da, sevgiden öte bir korku da yoktur. Sevgiliden korkmak, korkunun en yüksek derecesi, sevgiliden umut etmek umudun en yüksek kertesidir. Sevgilisi olmayan biri, yaşadığını sansa da yürüyen ölüden ibarettir!..
Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın. Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla. Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde. Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum. Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda. Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında. Hiç bilmiyorum. Hayat taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor…