Ayşe ~
@Pel_
null
37 reader point
Joined on December 2017
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ağladım. Hem de istediğim kadar! İnsanın gerçek özgürlüğü buydu: İstediği kadar ağlayabilmek. Belki bir de, istediği şeye ağlayabilmek...
Neye inanmak istiyorsan, ona inan! En azından, kendinden başka, kimse seni kandıramaz. 21. Yüzyıl şartlarında, bu da, hiç yoktan iyidir, değil mi ?
İtaat, iradesinden vazgeçen için, dünyanın bütün hatalarını yapabilme özgürlüğüydü!
Reader Follow Recommendations
İnsanların destelerce doğup düzinelerce öldüğü bir toprakta büyümüştü.
Ne de olsa politika, insan bedenine giren yabancı bir madde gibiydi.
Devlet bir kelimedir, Gazâ. İnsanlar öldürür.
Çünkü nereye gideceğini bilen için geç kalmak yoktu. Zaten söz konusu olan, geç kalınabilen ya da erken gidilebilen bir yerse, yola çıkmaya bile değmezdi.
Ve bazen, gördüm ben, insanın, gördüğünü sandığı o şeyi.
Diyor ya Aşık Veysel, ‘iki kapılı bir han’ diye. Ondan cereyan yapıyor bu hayat! Onun için üşüyorum hep.
Asla hatırlamak istemediğim, ancak unutmak için anlatmaktan başka çaremin olmadığı o kadar çok şey yaptım ki... Üstelik bunları da başka şeyleri asla hatırlamamak için yaptım... Ama bugünü, dünü unutmak için yaşamak, hiçbir halta yaramadı. Aksine... Unutulması gerekip de unutulamayanlar, katlana katlana çoğaldı. Meğer önce yarını unutmak gerekiyormuş.. Her doğanın yeni bir güneş olduğuna inanacak kadar unutmak...
Dünyanın en çaresiz çoçuklarına en büyük hayalleri kurduran, umut denilen o doğal felaketten nefret ediyordum !
İnsanın kullandığı ilk alet, başka bir insandır.
Dayanılmaz olan tek şey, hiçbir şeyin dayanılmaz olmamasıdır.
