Ayfer Tunç' un kalemiyle tanıştığım ilk kitap oldu. Kitabın yazılış stilide ilk kez karşılaşmış olduğum bir stildi. Kitabın sol sayfalarında Ekmel' in, sağ sayfalarında ise Derya' nın günlüğünü anlatmakta. Yazarın yazma stiline alışmam ilk sayfalarda zor olsada ilerleyen sayfalarda yani Ekmel ve Derya' nın kaderlerinin birleştiği noktadan sonra çok sevdiğimi söylemeliyim. Yazar karakterlerin psikolojilerini, duygularını, hissetiklerini çok ustaca anlamakta ve analiz etmektedir. Özellikle Suzan karakteri insanın içini parçalıyor. O çaresizlik ve koşulsuz sevgi... Kitapta en çok sinir bozucu şey ise Derya' nın abisinin korkaklığı. Suzan' nın sevgisinin altında ezilişi ve o sevgiye hiç bir zaman layık olmayışı... Aslında çoğumuz Suzanız. Suzan karakterinin bu kadar beni üzmesinin sebebi belki budur....
