Hangi stratejiyi kimde ve nasıl kullanılacağına dair sonu belli olmayan şeylerle uğraşmaktansa kendimiz olmalıyız elbette.
Stratejiler yaratmak ancak belirli zaman dilimlerinde etkili olurdu ve yalnızca kaçıngan bağlanan insanları ilişkide tutabilirdi. Güvenli bağlanan, sağlıklı hiç kimse bu şekilde ilişki yürütemezdi.
Hiçbir gerçek, kendi senaryolarımız kadar yaratıcı olamazdı. Zihnimizde ürettiğimiz felaketler nadiren gerçekleşirdi. Gerçekleştiğinde ise biz nadiren zihnimizde ürettiğimiz miktarda endişe ve korku yaşardık. Gerçeğin bu kadar büyük bir becerisi yoktu.
Reader Follow Recommendations
Şimdi önemli olan sorular şunlardı: İnsan gerçekten var olan ilişkide ihtiyaçları karşılanmadığı için mi bir başkasına yönelir yoksa ihtiyaçlarının sonu gelmediğinden ve açgözlülüğünden mi başkasında arar tüm bunları?
İlişkiler anlatırken kolay, yaşarken karmaşıktır.
Doğrular bir kere ayarını şaşırınca insan sonrasında neyin doğru neyin yanlış olduğuna karar vermekte zorlanıyor.
Kadınların kalbini iyi tanıyordum.İzin vermekle çalışırdı. Kalbim artık izin veriyordu.
İnsana dair çok şey söyler bu felsefe; acı çekmiş,kırılmış,hatalar yapmış insanlar aslında değer kaybetmez, kazanır.Çünkü bundan bir anlam çıkarmış olgunlaşmış olarak yoluna devam etme şansına sahip olur. Nasıl ki eşyayı değerli kılan yeni olması değilse birey değerli kılan da yarasız olması değildir,yaşanmışlığıdır. Yaşama dair hikayelerimizi buluruz orada. Yara izi hediyesidir. Onarma yeteneğimizi keşfetmemize imkan sağlar. Yara izi bizi güçlü kılar. O yara tam olarak benliğimizdir.
Başkalarının kırdıklarını neden biz onarıyoruz? Doğru olan bu mu?
Utanmak. Kendimize saygı duymayı öncelikli kılmadıysak gereksiz yere her şeyden utanırız.
Başka insanları ilişkide iyileştirmek bizi aşar çünkü iyileştirmekten anladığımız sorun çıkarmamak ve onun her yaptığına bahaneler bularak onun da sorunu yönlerini beslemek olur.
İçimizdeki baharları getirecek olan yine kendimizdik.
Kendi gerçekliğimizle ve tek başınalığımızla olmaktansa bizi kendimizden uzaklaştıracak her şeye razı olmuştuk.
İlişkiye alışma dönemleri kadınlar için Zorlu sınavlardır.
Kadın ve erkek yola çıkarken aynı amacı güdüyordu. İki tarafında tüm meselesinin sevmek,sevilmek olduğuna inandığımız halde bunca birleşememe hali nasıl oluşuyordu?