Yiğitler, yol gösterenler aya benzer, önce büyür, her yeri ışığa boğar, sonra kaybolup giderler..
Renas gidiyor. Bir ay gibi, bu kederli ikindi vaktinde, artık batmaya yüz tutmuş güneş gibi..
Niçin uzakları özlüyorlar, bilinmeyeni keşfetmeye yönelik bu merakları nereden geliyor, tehlikeli yolculuklara niçin bu kadar meyilliler, gizliliği niçin bu kadar çok seviyorlar?