Efendimiz(sav) bir gün Sevbân'ı üzüntülü görünce: "Neyin var, hasta mısın ey Sevbân?" diye sordu.
Hz. Sevbân şöyle dedi:
"Ne hastalığım ne de ağrım var. Biz huzuruna gelip gittikçe cemâline bakıyor, yanında oturuyor, sohbetinde bulunuyoruz. Ancak sizi görmediğim zamanlar size kavuşuncaya kadar kederden bunalıyorum! Sonra ahireti hatırlıyorum ve orada sizi görememekten korkuyorum! Çünkü siz cennette diğer peygamberlerle beraber yüksek makamlarda bulunacaksınız. Ben ise cennete girsem bile senin derecenden aşağı makamlarda bulunacağımdan dolayı sizi orada görememekten endişe ediyorum."
Bunun üzerine Efendimiz(sas), Sevbân'ı teskin eden şu cümleyi kurdu:
"Kişi sevdiği ile beraberdir."
Bu olay üzerine nâzil olduğu rivayet edilen Nisâ Suresi'nin 69. ayetinde de şu şekilde buyurulmaktadır:
"Kim Allah'a ve peygamberlere itaat ederse, işte onlar Allah'ın nimetlerine eriştirdiği peygamberlerle, dosdoğru olanlarla, şehitler ve sâlih kimselerle beraberdir. Onlar ne iyi arkadaştırlar!