Yorulmam deme gönül mutlaka yorulursun.
Ortada seyrederken kenara savrulursun.
Zamanın tenceresi, penceresi çok farklı, Temmuz’da buz tutarsın, Ocak’ta kavrulursun.
Tüm insanlar aynıdır: Kendileri bir başkasının cebinden alırken yüzleri aydınlanır, gülümserler, ama kaybetme sırası onlara geldiğinde yastaymış gibi ağlarlar.
Öyle ya, güneşin doğrudan ortasına uçmak gerekmez, ama güneşin arada bir vurduğu ve insanın azıcık ısınabildiği dünyanın temiz bir köşesine gidip sığınmak yeterlidir.