Promete34
@Promete34
Kimi başında taç ile doğar, kimi elinde kılıçla ben kalemle doğmuşum. Ormanda yol ikiye ayrıldı ben en az kullanılanı seçtim bu hayatımdaki bütün farkı yarattı. Carpe diem
3 okur puanı
Nisan 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Ben doğuştan zırhsızım acıları dev aynasında büyüten rezil bir hassasiyetim var
Dön...
Biz yeniden çöllere döneceğiz ve vahiylere kulak vereceğiz, savanlar, göller ve akarsular arılıklarıyla bizi çağıracak. Elmaslar kayaların içinde kalacak ve parıltıları hepimizi aydınlatacak. Balta girmemiş ormanlar bizi düşüncelerimizin karanlık ormanından çekip alacak, düşünmeye ve acı çekmeye son vereceğiz; bu kurtuluşun ta kendisi olacak.
Okur Takip Önerileri
Aşk henüz balçıkla kan arasındaydı:Ben saçlarını örüyordum bir ıssız gezegende,
Daha yaşanmamış geceleri hayâl ediyordum,
Bir yılkı atı gibi başıboş sıcaklığını
Tutup geleceğe ben yediyordum.Aşk henüz bedenle can arasındaydı:Tâ gözlerinin içine bakıyordum bir ıssız gezegende,
Yıldızları koyuyordum yerliyerine…
Acıyı öğreniyordum, o muhteşem acıyı…
Nefesimle çizgiler çiziyordum ellerine…Aşk henüz mekânla zaman arasındaydı:Göç arzuları mı ne kımıldıyordu içimizde?
Kolların boynumdaydı, yüzün yüzüme değiyordu,
Bir yasak ağacın gölgesindeydik ikimiz;
Olgun şiirler dalları yere eğiyordu…Aşk henüz toprakla duman arasındaydı:Dokuz renkli kehkeşanlar dolaşıyordu çevremizde,
Ben süt-beyaz teninden ay ışığını süzüyordum.
Kalem yoktu, kâğıt yoktu, harf yoktu,
Kirpik uçlarımla alnına bir şeyler yazıyordum.Aşk henüz gurubla tan arasındaydı:Bir ıssız gezegende fısıldaşıyorduk ikimiz,
Sözün lezzetini tadıyorduk bir mercan kadehten,
Deli yağmurlar dolduruyordu derin çukurları,
Henüz denizler yoktu ben seni severken…