Kendim için çok güzel bir şey yapıp sınavsız ikinci üniversite programı kapsamında işletme kaydımı sildirip aşçılığa kaydoldum bugün.İşletme beni sarmıyordu.
Kendi mesleğimden tamamen farklı bir alana açılmak, başka bir dünya olduğunu görmek çok güzel geldi.İyi ki kendi bölümüme yakın bir başka bölüm seçmemişim dedim :)
Belki mesleki alışkanlık, her şeyi ve herkesi çözmek zorunda değilim ama bunu kabul etmek zor. Niye böyle yaptı, niye şöyle oldu diye düşünmek yerine öyleyse öyle diyip geçebilsem belki daha kolay olacak.🤔
Bireysel olarak iyi olabilir ama herkes bu tavrı takınsa aileden, iş yaşamına toplumun bütün kurumlarında kaos olmaz mı ? Birini üzdüğünde keşke öyle demeseydim diyip özür dileyen, keşke şunu deseydim diyip karşısındakini düşünen önemseyen o minnoş kalpli insanlar iyiki varlar 🙂🌼
Pandeminin dezavantajlarindan biri de kitapciya gidip merak ettiginiz kitaplari rahat rahat karistiramamak oluyor. Eger daha once rafta gorup inceleme firsatim olsaydi asla satin almayacagim bir kitap olurdu. Her sayfada maksimum iki tane aforizma olacak sekilde resimli, sekilli basilmis bir kitap. Uzerinde dusunmem gereken ve beni etkileyen birkac soz oldu. Ama bir kitap olarak gorulmemeli.
Birini seviyor olmak, sivri köşelerini; sırf ona batmasın, canı yanmasın, onu üzmesin diye törpüleyebilmektir. Hayır, bizi biz yapan değerlerden vazgeçmekten bahsetmiyorum, onu mutlu edecek kadar ufak taviz vermelerden bahsediyorum. O iyi olsun için çabalamaktan. Ona sarılmaktan.