Zamanla anlıyor insan dünyayı. Ölürüz diye üzülüyoruz? Ne ettik, ne gördük şu fani dünyada kötülükten gayrı? Ölünce kirlerimizden temizlenir, ölünce biz de iyi adam oluruz; şöhretmiş, para hırsıymış, Hepsini unuturuz.
Öyle günler gördüm ki, duvarlar gelir dile.
Gözümde canlanırdı eşkiya masalları.
Varlığımı sarardı, hain bir isteyişle
Görmediğim yumuşak bir düşmanın elleri
Kafada çelik gibi fikirler dursa bile
Kalplerin eksik olmaz böyle zayıf halleri:
Bazen kendi kendimin elinden kurtulurdum,
Kalbimi bir çamurda çırpınırken bulurdum.