Ey ruhum, her güneşi, her geceyi ve her susuşu ve her özlemi döktüm üzerine: - bir asma gibi büyüdün sende
Ve sahiden, ey ruhum! Kim gülümsemeni görüpte boğulmaz ki gözyaşlarına? Melekler bile boğuluyor gözyaşlarına gülümsemenin aşırı iyiliği karşısında.
Ey ruhum, gülümsemen gözyaşlarının özlemi içinde, titreyen dudakların hıçkırıkların özlemi içinde fakat ağlamak istemezsen, o kıpkırmızı hüznünü gözyaşlarına dökmek istemezsen, şarkı söylemen gerekir, ey ruhum!