"Xoşbəxtlik kəpənək kimidir, arxasınca qaçsan, onu heç vaxt tuta bilməzsən, fikrindən daşınıb sakitcə otursan, o, özü gəlib çiyninə qonacaq".
Nataniel Hatorn
Briqada düzülüşü, adətən, Azərbaycan Respublikasının himni ilə başlardı. Himn çalındı. Əynimizdəki forma, daşıdığımız əsgər adı və möhtəşəm himnimizin sədaları altında ucalan vətən sevgisi... Bu an Polad Həşimovun gözündən gələn yaşı görmək çətin olsa da, nisbətən yaxında olduğuma görə sezməyə imkan verirdi. Onun gözlərindən yaş gəlirdi, "Farağat vəziyyətində" himnin əvvəlindən sonunadək... Mən bu halı birinci dəfə görürdüm, lakin bu son deyildi, hər briqada düzülüşündə, himn sədaları altında onun gözündən gələn yaşı dəfələrlə gördüyümü xatırlayıram.
Şəhid olmamışam qabaq da o, həmin postda olub və bir gün döyüşüb, sonra ona deyiblər ki, yorulmusan, get, bir az dincəl. Yuxarı rəhbərlikdən ona israr ediblər. O gedib və iki saat sonra qayıdıb, gəlib. "Niva"-nın arxasını posta çatanda açıb – Qaraqayada. Nə qədər şirniyyat alıb gətiribmiş! Deyib ki, yarısını boşaldın bu postun əsgərlərinə, yarısını da apararam o biri posta. Sonra birdən-birə fikrini dəyişib ki, yox, elə hamısını boşaldın, bilmək olmaz, səhər nə olacaq. Səhər də onu vurdular. Gedib dincəlməyi də bu formada olub: iki saatlıq gedib, dincəlmək adı ilə əsgərlərə bazarlıq edib, posta gətirib.