Öf öf öf, bu kitap o kadar canımı sıktı ki. Bütün Şubat ayı boyunca elimde süründü. Şimdi kısaca konusundan bahsedeceğim. Ana kızımız Charlotte ve Kellan intihar etmek için çıktıkları bir çatıda karşılaşıyorlar ve o zamandan beri her sevgililer gününde birbirlerini kontrol etmek için bu çatıda buluşacaklarına dair söz veriyorlar. Ta ki Kellan intihar edene kadar. Daha sonra Charlotte, Kellan'ın abisi Tate ile karşılaşıp onun hakkında konuşuyorlar ve bir şekilde yakınlaşmaya başladıklarını okuyoruz.
Zaten arka kapakta bütün bu detaylar var. Şimdi ben neden bu kitabı sevmedim?
1. Charlotte bir yerde insanların kendilerini raya atarak intihar etmesinin salakça olduğunu söylüyor. Herkes işe ve okula gidiyormuş. Lütfen intihar edecek kadar kendilerini kötü hissetmeye başlayan insanlara salak demesek? Kendimizde (Charlotte) aday iken. Ayrıca çok pardon ben o kadar kötüyüm ki birazdan tren raylarına atlayacağım ama aynen herkesin hayatı devam ediyor, ona göre davranmalıyım?
2. Charlotte kendi hayat trajedisini paylaşırken acaba Tate sertleşmese miydin? Hani ben ölmüş ailemden bahsediyorum ya.
3. Tate'in Charlotte hakkında durmadan o benim kardeşimin sevgilisi onu istememeliyim deyi ama hala daha aklından geçirmesi. O gelgitler o kadar can sıkıyor ki. Birde aralarındaki yaş farkı da bence çok ama bilemedim. Orası ilgilendirmez beni.
Olmaz yani. Yas sürecini işleyeceksen smut kitaba bu şekilde konu yapmamalısın. Bir süre sonra ciddiyetini kaybediyor. Sonlara doğru Tate'in davranışlarına göz devirdim.
