Bir mahzen deyim sanki çevremde dört duvar yerine dört bir yanım düşünce, gök yüzüne bakınca daralır mı insan kendi yüreğinde, kaçası geliyor insanın peki insan hiç kendinden kaçar mı....
Garip bir ülkede yaşıyoruz. İnsanlar verdikleri kararların sonuçlarıyla karşılaşınca dizlerine vurmaya başlarlar ve nasıl bir toplum oldu derler. Bu gün bu ülkede Öğretmen ölmüş de ne olmuş. Daha dün çocuklar öldü, depremde binlercesi öldü, otelde onlarcası yakıldı, hapishanelerde onlarcası işkence edildi. Bir gün ağlayıp her gün gülen toplum buna mı yanacak. Duygular köreldi, bu kadar acı yaşanır iken artık hissedemiyorum yaşamı. Herkes bu suçun ortağı iken mahsum insanlar gibi dert yanmalarına dayanamıyorum. Hepimiz SUÇ ORTAĞIYIZ KİMSE AĞLAMASIN.