Hep bizim adımıza, bize benzemeyen insanlar çıkarıyorduk aramızdan. Kimse bizim tanımımızı yapmıyordu ki biz kimiz bilelim. Gerçi bazı adamlar çıktı bizi anlamak üzere; ama bizi size anlattılar, bizi bize değil.
Yaşlı bir adam yumurta satıyordu. Bir adam arabadan iner ona gelir ve sorar:
-Yumurta ne kadar?
Yaşlı adam cevap verir:
-1 TL
-Ben 10 yumurta alacağım ama 5 TL vereceğim yoksa almam der.
Yaşlı adamın paraya ihtiyacı vardı,10 yumurtayı 5 tl ye verdi.
Adam gurur duyarak arabasına bindi kız arkadaşı ile bir restoranta girdi yemek siparisi verdi biraz yediler ve garsondan hesabı istediler 120 TL dedi, sorgusuz ödedi.
Restorant sahibi için oldukça normal ama zavallı yumurta satıcısı için acı verici. Mesele şu ki..
Neden ihtiyacı olmayanlara cömert olduk, ihtiyaç sahibi insanlara karşı acımasız olduk?
Bir yerde okumuştum:
Babam ihtiyacı olmasa bile fakir insanlardan basit ürünler satın alırdı. Merak ettim ve neden yaptığını sordum sonra babam cevap verdi:
Bu onurlu bir hayır işi..
Sen bilmiyorsun Oğlum iki gece orada battaniyesiz yattım ben.
Anne bu şimdi mi söylenir dedim öfkeyle koymamışlar mı battaniye?
İnsanlık hali oğlum dedi annem unutmuşlar herhalde?
Neden istemediniz peki?
Olur mu hiç oğlum dedi sonra kapılarını varıp çare diye avuç açmışız öyle şey söylenir mi ya bize düşman olurverirlerse?