Mavi bir şairin anlaştığı ve inkar ettiği bir yaşam biçiminin angebeli dayresinde anlatigi yokluk ve yok olmak gerek diye kitabına nakşettigi kitabındaki bir mısradiŕ benim biyografim ...
Kendiliğimizden sıyrılıp icadetiklerimiz muktedir değiller kendilerine bağımsızda değiller
ha bir defa ilkdefa icad edildiler turuyorlar turuyorlar turuyorlar adil değil bu reva
Hiç değil bu ...
Acaba alihan sîpanê xelatê yerine "lo , lo süphan dağıyo lo, lo .."deseydi yine aynı ev, yer, yurt mekan duygusunu yaşayabilecekmiydi ? Yine mala mın dediği yere gidebilecemiyidi ?
Hiç sanmiyorum .
Duygusu, bir makam kaygısının olduğu açıkça görülüyordu. Kelama sinmiş o müzikal duygu, söyleyişi doğrudan doğruya insana, insanın gönlüne, yüreğine hitap eden bir güç haline getiriyordu .
Evet , söyleyenler haklıydı; Evdalê Zeynikê, dengbejlerin piriydi