Desem ki...
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır.
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor.
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.
Ormanların en kuytusunu sende görmekteyim.
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm.
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar
Şu anda,sana güzel bir söz söyleyebilmek için,on bin kitap okumuş olmayı isterdim” dedi: Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: “ Seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda...”
Tutunamayanlar,Oğuz Atay