İbn-i Sina, ilimle iştigal ettiği dönemde hiçbir gece tam uyumadı. Gündüzleri kitap mutâlaa etmekten başka bir şeyle uğraşmadı. Çözemediği bir mesele olduğunda abdest alır, camiye gider, namaz kılar ve Allah'a o meseleyi kolaylaştırması ve kapalı yerlerini açması için dua ederdi.