Yeniden kırılmaktan, sevilmemekten yeniden sevememekten korkuyorsun.
Bir kere kırıldığın zaman yeniden eskisi gibi olamayacağını sanıyorsun.
Yüreğinin umut dallarını kırıp geçen rüzgarlara küsüyorsun.
Biri gelip, tekrar kırıp incitmesin diye kaçıyorsun tüm insanlardan.
Yeniden umut etmekten korkmaya başlıyorsun.
Biliyor musun, ne kadar kaçsan da umut kırıldığı yerden yeşerir.
İnsan yeniden sever, yeniden umut eder ve yeniden hiçbir şey olmamış gibi gülümsemeye başlar...
