"Tavrım birçok şeyi bulup coşmaktır
Sonbahar geldi hüzün
İlkbahar geldi kara hüzün
Ey en akıllı kişisi dünyanın
Bazen yaz ortasında gündüzün
sevgim acıyor
kimi sevsem,
kim beni sevse"
İnsan şiirde kendinden ne kadar çok şey bulursa o kadar benimsiyor şairi de. Turgut Uyar; şiirlerinde okuru düşsellikle gerçeklik arasındaki köprüde sallıyormuş gibi gelir bana, tarifi olmayan şeylerin tarifini yapıp insanı çelişkilere sürükler. Yanılgılarımızı, yılgınlıklarımızı da yüzümüze vurur. Bir de üstü kapalı yazma durumu var ki bu konuda enteresan bir denge kurmuş. Bazı şiirleri, ne kadar okursanız okuyun kapalı kapılar ardına gizlenmişcesine anlam uyandırmazken; bazıları son dizesine nasıl geldiğinizi anlayamayacak kadar akıcı ve anlaşılır.