Uzun uzun düşünerek bir anlam veremeyip,bulunduğun zamanın içinde kaybedişler yaşar ya insan...
O ânın aslında 1 dakika olduğunun farkında olmadan, müebbet yemişcesine kilitli kaldığını hisseder ya insan...
En çokta kendi yasını tutarak.Ne yaşamışım der ve susarsın.
Kişiye göre değişen kimine göre az kimine göre çok olan bir hikayen vardır.
İnsan o hikayeyi yazar ve yaşarken. Hikayesini anlatacak ve paylaşacağı birine rast gelmediğinde SUSKUNLUĞA boğulurcasına oluşan sessizliğin içerisindedir... kim bilir,Hayat hayatî sorgulamalarla geçirdiğimiz bir plandır...
F.K.