Öncelikle belirtmeliyimki kitabı böyle beklemiyordum. Çok sürükleyici olmakla birlikte hep merak uyandırdı. Sayfa sayısı az olmasına rağmen iddialı bir kitap. Özellikle tarih ve psikolojinin iç içe olması bir başkaydı. Hitler Almanyası zamanında sorguya çekilen bir Avusturyalı'ya psikolojik işkenceler yapılması, kitap okuması bile yasak olan bir adamın görevlilerden birinin kitabını gizlice saklayıp tecrit edildiği odaya getirmesi ve çaldığı kitabın bir satranç kitabı olmasının verdiği hayal kırıklığı ile başlayan bu serüven adamın satranç tahtası olmadan satrancı öğrenmesiyle devam etmiştir. Bir insanın kendisiyle satranç oynaması kadar sinir bozucu birşey yoktur diye düşünüyorum. Çünkü hayatı satranç tahtası olarak düşünürsek hep en az iki farklı düşüncenin rekabeti söz konusudur. Ama farklıydı. İnsan kendisini yenebilir miydi? Veya kendinin yapacağı bir sonraki hamleye uygun hali hazırda başka bir hamlesi var mıydı? Yazar bunu yazarken neyin kafasındaydı ben de ondan istiyorum sanırım.. erken yaşta ölmüş yazık olmuş bu kaleme..
