Çocuk olmak henüz olgunlaşmamak diye düşünürdüm hep.” diye geçirdi aklından. “Ama şimdi anlıyorum ki çocuk olmak olgunlaşmamak değil çürümemiş olmakmış. Yetişkinlerin ‘Çocuk aklı işte!’ deyip küçümsedikleri şey aslında, hayatın ince ayrıntılarını fark edebilme ve bu farkındalıktan mutlu olabilme yeteneği. Büyüdükçe çürüyor insan. Yetişkinlerin çürümüş zihinleri bu ayrıntıları görmeyi, en önemlisi de gördüklerinden haz alıp mutlu olmayı beceremedikleri için kıskanıyorlar çocuk aklını.”