Ne garip , biraz kendini deşmeye kalksa insan sonunda olduğunu sandığı kişinin tam tersi çıkıyor. Sokakta görse yüzünü buruşturup asla böyle biri olmak istemezdim dediği kimse , işte o çıkıyor insan.
" Peki bu kayıp hayatınızda neyi değiştirdi sizce ?"
Hazırlıksız yakalandığım soru karşısında durup düşünüyorum. En nihayet zihnimin kuytularında ürkütücü bir aydınlanmayla yanıp sönen cevap beni rahatsız ediyor. Sükunetle yüzüme bakan genç kadını kırık dökük cevaplıyorum:
"Evimi."
Bense yanlış yerde , hep yanlış yerde olmanın huzursuzluğuyla , kendi kendimin kötü bir replikası gibi çerçevemi yadırgaya yadırgaya döndüm durdum yatakta.