Pekala. Diyorum ki bana günah işlemişim gibi davranıyorsunuz. Oysa ben, sizin yapmaya cesaret edemediğiniz her şeyin ta kendisiyim. Ben günahkar değilim doktor, ben günahım.
Öldürmek nasıl bir duygu anlatır mısın?
"Empati yapmayı denersen anlarsın zaten."
Ama ben senin için nasıl olduğunu merak ediyorum.
"Çift yönlü bir otobanda karşı şeride geçersen ne olur?"
Muhtemelen kaza.
"Peki sen ne olursun?"
Trafik canavarı.
"Ya ölürsen?"
Mevta.
"Hayır. katil olursun."
Savaşmanın aslında kabullenmenin ilk belirtisi olduğunu biliyor muydun? Sadece savaşı başlatan ile savaşmak zorunda kalanlar arasında sonucu geç kabullenme farkı vardır. Ancak sakın unutma; savaşmak, tüm sonuçları en baştan kabul etmektir.
Neden dikkat ediyorsun ki ikinci defa kazanamamaktan mı korkuyorsun?
"İlkinde dikkat etmediğim için kanser oldum. İkincisi olmasın diye dikkat etmeliyim."
İkincisinde dikkat ettiğin için kanser olmak mı canını sıkar, yoksa ne yaparsan yap sürekli savaşacağın gerçeği mi?
O gece yanlış haplarla cehennemin en dibinden sekip tekrar dünyaya çakıldım. Ve beni cehennemden çıkaran doktorlar, eğer dünyada hapsetmeye çalıştıklarını fark etselerdi, nasıl bir ruh hastası yaratmaya çalıştıklarını da fark ederlerdi.
Peki cennet hakkında ne düşünüyorsun? Öldürdüğün hayvanlar ve sırada bekleyen insanlar için hiç de yakın durmuyorsun bence.
"Çok sıkıcı olmalı. Düşünsene Adem bile kurtulmak için yasağı beklemiş. Daha Araf suresinde yasağı öğrendiği anda yapmış. Bir sure var yasak ve yasak olanı yapma mesafesinde. Eminim şeytan, cennete tekrar girmeyi başaramasaydı kendi yapardı. Soruna gelince ben ne zaman cennete yakın hissetsem, Tanrının hoşuna gitmeyecek şeyler yaparım."
"Ailem Azrail'den bahsetmişti. Aslında her şeyi onun öldürdüğünü."
Evet. Allah'ın verdiği canı o alır. Onun görevi o.
"O zaman ben onun işini hafifletmiş olmuyor muyum? Her bahse varım yengeçler de beni Tanrı zannetmiştir. Haha."