Bugün varız, yarın yok! Gündüzün sonu gece . Aydınlığın sonu karanlık. Ateşin sonu kül. Hayatın sonu ölüm... Ölümden kim şüphe eder ? Altınlara gark olsak demirden çelikten kaleler içine saklansak mutlaka ölüm oku gelip bizi bulacak.
Er geç bize yetişecek . Bu kadar muhakkak bir son karşısında gaflete düşen, nefsine uyan, yarını unutan insan mıdır? Hayır... Hayvandır. Nefsine uyanların, zevkten başka bir şey tanımayanların, hayvanlardan ne farkı var?
( Paragraftan alıntı)