“Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı, hem aptallık, hem inanç devriydi, hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, hem umut baharı, hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu, hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da öteki yana – sözün kısası şimdikine öylesine yakın bir dönemdi ki, kimi yaygaracı otoriteler bu dönemin, iyi ya da kötü fark etmez, sadece “daha” sözcüğü kullanılarak diğerleriyle karşılaştırılabileceğini iddia ederdi.“
Tecelli Farklı şekilleriyle birbirine karışmış sayısız kurtçuk ve minicik sivrisineğe yüreğimde bir yakınlık duyduğumda bizi kendi suretinden yaratan her şeye kadir Tanrı’nın mevcudiyetini fark ediyor, etrafımızı sarmış sonsuz saadetinin içine bizi katan ve varlığımızı koruyan, sevgisiyle herkesi kucaklayan esintisini hissediyorum, dostum!
Sayfa 16Kitabı okudu
