Şiir sermest olup akar derine
Ruhumu gömmüştür perdelerine
Sordum hayallerin yaşlı pirine
Dedi sende onun dermanı kaynar
...
Bilmem ki kiminle hemhâldir yine
Bağlıdır sonsuzun kopmaz ipine
Bir gün dikilecek umut kapına
O'nda bir meczubun imanı kaynar