Rukiye
@Rukiyecbn
En büyük hatayı kendimiz eksikken başkalarını tamamlamaya çalışarak yaptık...
Kendi dünyam
166 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Ben bütün zamanımı ve bütün zamanımdan bin kat fazlasını ve daha da iyisi, dünya üzerinde var olan bütün zamanları senin için kullanmak istiyorum; seni düşünmek, senin içinde nefes almak için.
Bazen patlamaması için beynimi avuçlarımla bastırmak zorundaymışım gibi hissediyorum.
Ormanda yolunu yitirmiş çocuklar gibi terk edilmişlik içerisindeyiz. Önümde durup bana baktığında, ne sen benim içimdeki acıları anlayabiliyorsun, ne de ben seninkileri. Ve senin önünde kendimi yere atsam, ağlasam ve anlatsam bile biri sana cehennemi sıcak ve korkunçtur diye anlattığında cehennem hakkında ne bilebiliyorsan benim hakkımda da ancak o kadarını bilebilirsin.
Okur Takip Önerileri
Senin yanında öylesine huzurlu, öylesine huzursuz... öylesine baskı altında ve öylesine özgürüm ki...
İçi insanlarla dolu büyük evler var karşıda, gene de tek odada bir başına olmak, bir evde yalnız yaşamak, yaşamın en önemli yanı, daha doğrusu: Kimi zaman yalnız kalabilmek mutluluğun ilk koşulu...
Bu dünyada olduğun için teşekkürler;
baştan ona bakıp da senin, içinde bulunabileceğini düşünemezdim.
Üzüntü demek;
gece gündüz, uykuda olsun, uyanık olsun, vücuduna saplanmış bir oku taşımak demek.
Ben bütün zamanımı ve bütün zamanımdan bin kat fazlasını ve daha da iyisi, dünya üzerinde var olan bütün zamanları senin için kullanmak istiyorum; seni düşünmek, seninle nefes almak için.
Tutalım ki seni her şeyden çok seviyorum dedim, aslında bu bile sevgi sayılmaz; senin bir bıçak olman, benim de bu bıçakla içimi deşip durmamdır sevgi.
Franz Kafka
Beklemek cehennemdir. Ama beklerim seni. İyi kötü demeden suçlamadan keyfini!..
Tolstoy diyor ki, ''sadece derin sevgisi olanlar, derin acıları hissedebilirler." Dostoyevski de ilave ediyor ve diyor ki, ''büyük bir akıla ve derin bir yüreğe sahip olanlar için acı çekme kaçınılmazdır."
Aşk; iki kişi arasında asla eşitlenmeyen bir şeydir. Seveni sevmek kolaydır; marifet o sevmediği zaman da onu sevebilmektir.
İnsanlar bir şey hakkında konuşurken, hemen şöyle söylemek zorunda hissediyor kendini: ‘Bu aptalca, bu akıllıca, bu iyi, bu kötü!' Bütün bunların ne anlamı var? Sırf bunları söylemek için mi bir olayın içyüzünü araştırıyorsunuz? Onun niçin olduğunu, niçin olması gerektiği şeklindeki sebepleri kesinlikle açıklayabiliyor musunuz? Böyle yapsanız, yargılarınızda bu kadar aceleci olmazdınız.