Rukiye Akgün
@Rukiyenin_medyasi
19 okur puanı
Mart 2023 tarihinde katıldı
Başına ne geleceğini bilmenin verdiği korkuyla yürüyordu sadece. Adam "İlerle" demişti. "Sakın arkana döneyim deme. Arkana döndüğün an her şeyin bitip, hiçliğin başladığı an olacaktır."
Sayfa 8Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Uzun ömrünü düşünür, ona bağışlanan ihsanlara saadetle şükrederdi. Bundan fazlasını istemek, daha da çoğunu dilemek açgözlülük olurdu, biliyordu.
Sayfa 27Kitabı okuyor
İnsan onun çektiği azabı en aşağılık adama bile dilemezdi.
Sayfa 17Kitabı okuyor
Ailece karınlarını doyurduktan sonra Eyüp Baba çayını yudumlarken ailesini seyreder, bütün çocuklarının evlendiği, ona boy boy torunlar verdiği, kendininse daha da geniş bir ailenin gururlu atası olacağı günlerin hayalini kurardı.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Amerika'da bir filmin sonunu asla söylememen gerektiğini, karşındakının buna fena halde bozulduğunu ve sonunu mahvettiğin için seni özür dileyecek hale getirdiğini öğrendim. Afganistan'da, sonu bir filmin her șeyi demekti. Hasan'la Zainab Sinemasında bir Hint filminden çıktığımızda
Ali, Rahim Han, baba ya da babanın bitmek bilmez arkadaşları (eve girip çıkan kuzenler, akrabalar) bir tek sey sorardı: Kız filmin sonunda mutlu oldu mu? Esas oğlan-hayallerine kavuştu mu? Yoksa sonu acı mı bitti?
Sayfa 317Kitabı okudu
Sağlık çalışanları için farkındalık olması dileğiyle...
Hastane gündüzleri, tepedeki parlak, beyaz, florasan lambalarının aydınlattığı, bitmek bilmez, bol kıvrımlı koridorlarıyIa bir arı kovanı gibiydi.
Hastane yaşamının bir ritmi vardı; sabah nöbet değişiminden hemen önceki telaş,
gündelik koşuşturma, gece geç saatlerde çöken sessizlik, ara sıra, birini canlandırmak için, bulanık bir leke halinde koşturan doktorlarla hemşirelerin bozduğu dinginlik.
Sayfa 311Kitabı okudu
Müthiş bir tespit ...
Bir Allah var, her zaman da vardı. Onu burada, bu umutsuz, yılgın koridordaki insanların gözlerinde görebiliyorum. Burası Allah'ın gerçek evi; onu kaybedenler onu yine burada bulabilir - göz kamaştırıcı ışıkları, göğe yiükselen minareleriyle o beyaz camide değil. Allah var, olmalı. Şimdi dua edecek, ona yakaracağım; bunca yıldır onu ihmal ettiğim, yalan söylediğim, ihanet ettiğim, hiçbir cezaya uğramadan, özgürce günah işlediğim için... Bir de ona bunca zaman görmezden gelip şimdi sıkışınca, sırf ihtiyaçtan başvurduğum için beni bağışlamasını isteyeceğim.
Sayfa 308Kitabı okudu
Çocukların dehşetle baş etme yöntemi budur: uyuyakalmak.
Sayfa 304Kitabı okudu
"Bir keresinde, ben küçükken bir ağaca tırmandım; şu yeşil, ekşi elmalardan yedim. Karnım davul gibi şişti, çok acıdı. Annem, elmaların olgunlaşmasını bekleseydin hastalanmazdın dedi. Şimdi, ne zaman bir şeyi çok istesem, annemin elmalar için söyledigi seyi anımsıyorum."
Sayfa 302Kitabı okudu
Anlıyorum da aklım almıyor.
Sayfa 299Kitabı okudu
Başını göğsüme yasladı. Kollarımın arasındaki küçük bedeni her hıçkırıkta kasılıyordu. Aynı memeden emen kişiler arasında bir kan bağı oluşur. Şimdi gözyaşlarıyla gömleğimi ıslatan bu çocuğa bakarken, bizim aramızda da bir kan bağının kök saldığını görebiliyorum.
Sayfa 284Kitabı okudu
Bu dünyada kötüler var, bazen kötüler hep kötü kalır. Bazen onların karşısına dikilmen gerekir.
Sayfa 284Kitabı okudu