Aytmatov'un kalemini beğeniyorum. Beyaz Gemi ve Toprak Ana'dan sonra okuduğum üçüncü Aytmatov eseri. Halkının yaşadığı zorlukları öyle hissettiriyor ki gözyaşlarıma hakim olamadım pek çok zaman. Bizler burada, Anadolu'da badireler atlatırken, bizlerin kopup geldiği o coğrafyalarda da nice zorluklar ve zulümler yaşanmıştır. Halk açlıkla, savaşla, hastalıkla boğuşadurmuştur. Yine de armanına sıkı sıkı sarılan, zaman zaman ümitsizliğe düşse de ülküsü uğruna yılmadan çalışan insanımızı çok başarılı işliyor. İnsanımız diyorum çünkü biz biriz. Çora'yı anlamakta zorlansam da Tanabay ve Caydar'ı kalbimin derinlerinde hissettim. Bir yerlerde bu zorlukları gerçekten yaşayan ve buna direnen insanlar olduğunu bilmek ise bende tarifi olmayan bir his uyandırdı. Ama en derin bağı Gülsarı'yla kurdum sanırım. O da benim gibi, hayatta en sevdiği şeyler elinden alınmış bir karakter :) Beyaz Gemi ve Toprak Ana'yı daha etkileyici bulsam da okumanızı tavsiye ederim.
