Mutluluğu başkalarının eline bırakırsanız sonuç kısırdöngüde olur. Hayatınızın kontrolünü almak en gerçek seçimdir. Başkalarınınki kontrol edemez ya da onlardan sizinkini yönetmelerini bekleyemezsiniz.
Dünyaya iyilik katmak isterken mutsuzluk katarabilirsiniz. Aslında kendi doğal "bencil" dürtüleriniz konusunda gerçekçi olarak dünyaya yardım edebilirsiniz. Çoğu insan bunu yapmayı reddeder, bu yüzden de dünya, kendi özverilerine inanan ve bencilliği yüzünden dünyaya öfke duyan umutsuz insanlarla doludur.
Onu mutlu etmeye çalışıyordum ama hiçbir işe yaramıyordu. Bunun yerine kendimi mutlu etmeye odaklansaydım beni bencillikle suçları ama bunun mutsuz olmaktan daha iyi olduğuna karar verdim.
Başkalarının sizden şanslı olduğuna inanmak kolaydır. Biz memeliler doğal olarak kendimizi başkalarıyla kıyaslarız. Fakat başka insanların hayatlarının içindeki hikayeyi asla bilmeyiz. Bilseydik bile, bu bizi mutlu etmezdi. başka hayatların çetelerini tutmak sizi kendi mutlu kimyasallarınızı tetikleyecek şeyler yapmaktan alıkoyar.
Mutlulukla ilgili ideal bir tablonuz varsa, ona asla ulaşamayacaksınız. Fakat dünyanın sizin idealize ettiğiniz beklentilerinizi karşılayacağı günü beklemek yerine küçük şeylerden mutlu olabilirsiniz.
Günümüz kültüründe insanlar, yüksek standartların herkes için olduğunu savunuyor. "Dünyayı kurtarma" dan mutlu olamayacaklarında ısrar ediyorlar. Hatta bir başka insan ya da hayvan acı çekerken mutlu olmayı ahlaki bile bulmuyorlar. Fakat dünyada daima acı olacak. İnsanlık tarihi boyunca birilerinin mutlu olması ahlak dışı mıydı? Hayır. Bu sadece beynin sözel tarafının memeli beynin mutlu kimyasallarının peşini kurnazca düşmesini açıklama çabası. İçinizdeki memelinin daha fazlasını isteme güdüsünü kabul etmezseniz, öfkenize kulağa hoş gelen açıklamalar bulursunuz. Fakat mutsuzluğunuzu yüksek ahlaka bağlamak size nörükimyasal bir huzur sağlamaz.