Orhan Pamuk’un kitaplarını okurken kendimi kaybediyorum farklı dünyalara dalıyorum, bu kitap bana Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar’ını hatırlattı, hayalle gerçekler arasında kayboluyor insan. Herhangi bir kitaba inceleme yazmak için çok zamanım olmuyor, insanların neden aşırıya kaçarak ince detaylara kadar inerek inceleme yazdıklarını da anlamıyorum ve bu incelemeleri aşırı inceleyen okurlarıda hiç anlamıyorum. Kendin olarak kendi düşüncelerin ile kitaba başlamak bence çok daha harika. Oysa kitabın arka kapağını okuyup kitap seçmekten ne farkı var ki inceleme okumanın… Ve bazı Türk romanlarını uzun saatlerce bitmek bilmeyen dizilerimize benzetiyorum. Ayrıntılar ve tekrarlarda boğuluyorum…
