Güzellik insanların gelecek düşlerinden çoktan çıkmıştı.Kimsenin ortak türküsü yoktu ve kimse türküsünü bir başına söyleyemiyordu.Koro halinde susuluyordu ve yalnızca yüksek sesle konuşanlar dinleniyordu.Şiddetin coğrafyasında elbette gökyüzü bir lükstü ve ancak yağmur yağınca anımsanıyordu.Gittiği en büyük uzaklık evinden işi olanlara ne aşk ne özgürlük ne de barış anlatılabilirdi...
Şükrü erbaş
Yüreğimin iklimlerini açabilseydim eğer
Önce yüzlerden gözlerden başlardım
Küllenmiş hatıraların verdiği sonsuzluktan
Dağ sessizliğiyle uyanan ruhların kimsesizliğinden
Sevmeyi bilmeyen bir coğrafyanın çocuklarındaki acemi gülüşlerden
Bir yaranın nüks eden nefretinin üzerine kurulan inşalardan yaşamlardan
Dil örtüsüdür yüreğimin , her gün katmerleşen...
Sonun başlangıca benzemesi gerektiğini kavramıştı artık,birdenbire bütün bunların dışında başlayan bu sevginin sonu da bu bildik güvenli hayatın dışında olmalıydı ...