Ferdinand başını gökyüzüne kaldırdı, yeryüzünde insanoğlu için kendi yasasının dışında bir yasa olmadığını ve hiçbir şeyin birine bağlı olmak kadar insanı hayata bağlamadığını hissetti.
Mazide kalan şiirlerim ne kadar da aciz ve zor durumda olduğumu gösterir bana. Oysa ki tüm o kederi, üzüntüyü ben yaratıyormuşum da tüm sorunların "sorunlusu" benmişim de haberim yokmuş.
Şimdi çok iyiyim, bitirdim tüm o melankoliyi..
Kendimi o derin kuyuya atıp birinin çıkarmasını beklemektense, kendi tırnaklarımla kazıya kazıya çıkıyorum kuyunun duvarlarını,
Gökyüzünü görmem an meselesi...
Önce beni sessiz, içe kapanık biri olarak anlattıklarını söyledi, bu konuda benim ne düşündüğümü öğrenmek istedi. "Söyleyecek fazla bir şeyim hiçbir zaman olmadı.Ben de sustum," diye karşılık verdim.