Sabitlenmiş gönderi
Arkada belli belirsiz çalan şarkıya eşlik eden göz yaşlarıyla, bir çift kaşta dans eden parmaklar huzurun resmini çiziyordu.
Herkes parayla mülkle değerli olabileceğini sanıyor. Oysaki asıl değer olanı değerlendirmek
Ne kötü şey düşüncesel boşlukta kalmak.
İnsanların dünyasında düşünce net bir kalıpken benim dünyamda bir akışkan bir slime gibi.
Okur Takip Önerileri
En önemli şey olan iradenin eğitiminin hiçbir yerde doğrudan ve bilinçli olarak öğretilmediğini düşünmek cesaret kırıcı değil midir?
Sayfa 27
Ama hayır, kendilerini bulmaktansa ezbere konuşmaya karşı dayanılmaz bir istek içindedirler.
Sayfa 24
Birkaç dakikalığına farkediyoruz. Aslında kalplerimiz o kadar huzursuz o kadar huzursuz ki..
Yaşadığımız anlık bir huzurla kalp dolgusuyla anlıyoruz ne kadar kalbimizin boşaldığını. O an çok pişman oluyoruz böyle günler, aylar hatta yıllar geçtiği için. Ne yapmamız gerektiğini, doğruyu da çok iyi biliyoruz. Huzursuzluğu iliklerimize kadar hissediyoruz.
Peki ya sonra?
Sonra her zaman yaptığımız gibi alışkanlıklardan vazgeçemeyerek o gücü, cesareti bulamayarak aslında bizi çok rahatsız ettiğini bildiğimiz alışkanlıklara acınası bir şekilde geri dönüyoruz.
Boşa denmemiş,
Kalpler Ancak Allah'ı Anmakla Huzur Bulur. (Ra'd-28)
Ait olma ihtiyacı
İnsanlar hiçbir zaman beni sandığım kadar umursamadılar. Görünmez oldum hep. Ya gördüler görmemezliğe verdiler ya da hiç görmediler.
Aranan özellikleri sağlayan biri olamadım hiç. Ne hanım hanımcık olabildim ne cabbar olabildim. Ne uslu arayana uygun olabildim ne cabbar arayana. Arayanların aradığı özelliklere tam anlamıyla uyamadım hiç. Bende hepsinden biraz vardı. Hiçbir yanım tam değildi. Bu yüzden kimse beni bir yanına tam anlamıyla oturtamadı.
Ben mutluyum aslında kendimle. Böyle olmamı seviyorum. Ama Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde de olduğu gibi sosyal ihtiyaçlarda eksiklik olunca mutluluğu yaşayamıyorsun ya da yaşasan bile rahatlık ve huzurla olmuyor.
Ya da aynı anda, aynı şekilde, aynı nitelikte, karışma ihtimali olmaksızın, ama her ikisiyle de kusursuzca bütünleşerek iki şey olmak: kendimi hem güney denizlerinde seyreden bilinçli bir gemi, hem de eski bir kitabın basılı sayfası olarak bulmak. Amma saçma!
Sayfa 213
Bir de baktım ki bir sahnedeyim, rolümü hiç bilmiyormuşum, ötekiler ise oynamaya başlamış bile, rollerini benden fazla bilmedikleri halde.
Sayfa 210