Kaybolan yıllarımı siktir edin, bana yüzümdeki gülümsemeyi verin.
Reader Follow Recommendations
Pes etmek değil bu; ama vazgeçiyorsun...
Yeni birilerine kucak açamayacak kadar vazgeçiyorsun sevmelerden, sevilmelerden...
Sonra dayanamıyorsun. Hayatındaki herşeyin kötüye gittiğini hissediyorsun. Herşeyi içine atmaktan yavaş yavaş tükendiğini hissediyorsun. Belki bir sigara iciyorsun belki bir içki belki de başka birşey. Seni çok iyi anlıyorum diyen herkesin seni hiç anlamadığını görüyorsun. En yakınındakilerden uzaklaşıyorsun. Herkesten gizlesen de saklasan da TÜKENİYORSUN. Dışarıya verdiğin ben iyiyim imajı içini yiyip bitiriyor. Biri gelse ve tam anlamıyla yanında olsa düzeleceksin gibi geliyor ama bu konuda o kadar çok yenilgiye uğradın ki, bir tarafın hiç kimseye değer verme diyor. Çünkü biliyor değer vermekte sorun yok ama, aynı değeri görmeyince başlıyor asıl sorunlar. Asıl sorunlar gelince, asıl acıları yaşamaya başlıyorsun. Ne giden geri geliyor, ne kalan değerini biliyor. Hayat devam ediyor fakat sen git gide HİSSİZLEŞİYORSUN...
