Yalnızlık nedir bilir misin?
Peki ya dışlanılmışlık duygusunu?
Çevrende bir sürü insan vardır ama o ortama ait değilmişsin gibi hissedersin. Çevren var gibi durur ama etrafında kimsenin olmaması peki. Kimseyle yakın değil de hep üçüncü planda olman. İşlerinin düşünce aklına gelmen... Daha bir sürü örnek sıralayabilirim. Ortada derdi yok gibi duruyorsundur ama içten içe parçalanıyorsun. Canı yanıyor. O da hayatdolu olabilirdi ama değil. Delidolulu eğlenmek, ağlayana kadar kahkaha atmak, kimsenin dedikleri laflara takmadan yaşamak isterdi her zaman. Şimdi gülemiyor bile. Güldüğünde sahiden mutlu muyum diye hayatı sorguluyor. Yoruyor artık her şey onu. Yaşamak, nefes almak, yokmuş gibi davranılması, hiçbir yere ait değilmiş gibi hissetmek... Sahiden o ne için yaşıyor?