Yarası kapanmayan bir anı daha.
Sayfa 120Kitabı okudu
Sanki içim buz tutmuş gibi, tüm insanları uzaktan görüyordum.
Sayfa 106Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
152 syf.
·
Not rated
Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
Her şey geçip gidiyor.
Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde "insan" dünyasında tek gerçek şey bu.
Her şey geçip gidiyor.
Bu yıl yirmi yedi yaşına gireceğim. Saçlarım beyazladı diye insanlar genelde kırkımı geçtiğimi sanıyor.
Sayfa 112Kitabı okudu
Acımı taşıyan kap artık kurumuştu.
Sayfa 111Kitabı okudu
Benimki, hayır diyemeyen birinin ıstırabıydı.
Sayfa 109Kitabı okudu
O güne kadar görmediğim bir nezaketle gülümsüyordu. O mutluluk ve minnet dolu gülümsemeyi gördüğümde yüzümü çevirip ağlamaya başladım. O gülümsemeyle tamamen dağılmıştım. Diri diri gömülmüştüm ben.
Sayfa 108Kitabı okudu
Ağzımdan bilinçsizce çıkan ilk sözler, "Eve gitmek istiyorum," mırıltılarıymış. Evimin tam olarak neresi olduğunu ben de bilmiyorum ama böyle söyledikten sonra hüngür hüngür ağlamışım.
Sayfa 99Kitabı okudu
Peki güvenmek bir suç muydu?
Sayfa 97Kitabı okudu
Her şeye olan güvenimi kaybettim. Herkesten şüpheleniyordum. Dünyanın işleyişindeki tüm umut, sempati ya da neşe kavramlarına sonsuza kadar yabancılaştım.
Sayfa 97Kitabı okudu
Hayvandan korkup yine de koşarak ona sarılan bir çocuk gibiydim.
Sayfa 83Kitabı okudu
"Toplum dediğin şey sen değil misin?"
Sayfa 77Kitabı okudu
Tsuneko, "yalnızlık" kelimesini asla yüksek sesle söylemese de, yalnızlık onun etrafında üç santim kalınlığında bir hava akımı gibi girdap gibi görünüyordu...
Sayfa 51Kitabı okudu
Bir tür iç kanama gibi, içeriden ve akla gelebilecek en tatsız şekilde zarar verdiler bana. Bu tür yaralar uzun süre kaybolmadı ve iyileşmesi zordu.
Sayfa 29Kitabı okudu
İnsanlardan yardım istemek mi? Gülünç bir fikirdi bu.
Sayfa 21Kitabı okudu